Kako bi izgledao i koliko bi trajao put do Marsa?

U skladu sa stepenom razvoja današnje svemirske tehnologije kao i prema procjenama Američke svemirske agencije, put do Marsa trajao bi između dvije i tri godine.

To bi se desilo ukoliko bi se početak putovanja odigrao u određenom vremenskom periodu kada je Crvena planeta, putujući svojom orbitom, najbliža zemlji, navodi se u tekstu portala Space.com.

Po dolasku na Mars posjetioci bi bili izloženi surovim temperaturama od oko minus 62 stepena Celzijusa i atmosferi koja sadrži 95 posto ugljen-dioksida.

Uprkos tome, kako se ističe u tekstu, vrijeme je da se razmišlja i o turističkim putovanjima i posjetama ovoj planeti koja, tvrdi se, obiluje spektakularnim destinacijama.

Posjetiocima sa zemlje sigurno bi bila najinteresantnija lokacija najvećeg neaktivnog vulkana u našem solarnom sistemu, Olympus Mons koji je visok cijelih 25 kilometara i prema procjenama NASA površine je američke države Arizone.

Ovaj vulkan koji je trostruko viši od Mont Everesta formiran je sporim oticanjem lave niz planinske litice što je oblikovalo blage uspone i nizbrdice od samo 5 posto nagiba, kako prenosi Vreme.

Penjanje do vrha bilo bi sporo, ali bez većeg napora, a turisti bi mogli da uživaju u nevjerojatnom pogledu na okolinu. Na samom vrhu vulkana čeka ih pogled na ogromnu planinsku depresiju širine 85 kilometara, koja je formirana kao veliki bazen iz koga su stoljećima oticale velike količine magme sa vrha prema podnožju.

Nakon posjete Olympus Monsu turistima se preporučuje da se zadrže u ovoj oblasti po imenu Tarsis koja je široka 4.000 kilometara i u kojoj se nalazi još dvanaest gigantskih vulkana među kojima i Astraeus Mons, Pavonis Mons i Arsia Mons visine preko 16 kilometara.

Najveći kanjon u našem sunčevom sistemu

Svemirskim posjetiocima se također pruža mogućnost da na Crvenoj planeti posjete još jedno „čudo neviđeno“, odnosno, najveći kanjon u našem sunčevom sistemu po imenu Dolina Marinera dužine oko 3.000 kilometara.

Ovaj kanjon je zapravo velika tektonska pukotina na licu Marsa za koju naučnici smatraju da je formirana dotokom lave i podizanjem nivoa Tarsis regiona. Smatra se da je cijeli ovaj region prolazio kroz drastične promjene, jer je vulkanska aktivnost ovdje trajala duže od 2 milijarde godina.

Turisti koji su zainteresovani za bele ledene površine mogu da posjete Marsov sjeverni i južni pol. Na ovim polovima, tokom zime, temperature su toliko niske da se ugljen-dioksid iz atmosfere zaledi i svojom bjelinom prekrije ove regione.

U ljetnom periodu ugljen-dioksid se istopi i na jugu ostanu samo tragovi leda i vode. Ovi procesi imaju veliki efekat na klimu Marsa i formiranje vazdušnih struja, odnosno, vjetrova.

Možda najčudnija turistička lokacija na Marsu jeste plitka vulkanska depresija Meduza Fosi koja je poznata po tome što neki „ufolozi“ tvrde da se na snimcima ove lokacija jasno prepoznaju oblici koji nisu prirodni i ukazuju na moguće tragove ili ostatke vanzemaljske civilizacije.

Naučnici, međutim, pretpostavljaju da su u pitanju formacije vulkanskih stijena koje su tokom miliona godina vjetrovi oblikovali u čudne i interesantne oblike i strukture. Smatra se da su za potpuno otkrivanje istine potrebna dalja ispitivanja čiji će rezultati biti poznati pre nego što turisti pohrle na ovu i druge interesantne lokacije na Crvenoj planeti.